Electron paramagnetic resonance (EPR) သည် သံလိုက်သံလိုက်ပဲ့တင်ရိုက်ခတ်မှုနည်းပညာတစ်မျိုးဖြစ်ပြီး သံလိုက်အခိုက်အတန့်မရှိသော အီလက်ထရွန်များမှ အစပြုပါသည်။ ၎င်းကို အက်တမ် သို့မဟုတ် အရာဝတ္ထုများ၏ မော်လီကျူးများတွင်ပါရှိသော အတွဲမညီသော အီလက်ထရွန်များကို အရည်အသွေးနှင့် အရေအတွက်အလိုက် သိရှိနိုင်စေရန်နှင့် ၎င်းတို့ကို စူးစမ်းလေ့လာရန် အသုံးပြုနိုင်သည်။ ပတ်​ဝန်းကျင်​၏ ဖွဲ့စည်းပုံသွင်ပြင်​လက္ခဏာများ။ ဖရီးရယ်ဒီကယ်များအတွက်၊ ပတ်လမ်းသံလိုက်အခိုက်အတန့်သည် သက်ရောက်မှုမရှိသလောက်ဖြစ်ပြီး စုစုပေါင်းသံလိုက်အခိုက်အတန့်အများစု (99%) အထက်တွင် အီလက်ထရွန်လှည့်ပတ်မှုကို ပံ့ပိုးပေးသောကြောင့် အီလက်ထရွန်ပါရာသံလိုက်ပဲ့တင်ထပ်ခြင်းကို "အီလက်ထရွန်လှည့်ပတ်ပဲ့တင်ထပ်သံ" (ESR) ဟုခေါ်သည်။

အီလက်ထရွန် ပါရာသံလိုက်ပဲ့တင်ရိုက်ခတ်မှုကို MnCl2၊ CuCl2 နှင့် အခြားသော ပါရာသံလိုက်ဆားများမှ ၁၉၄၄ ခုနှစ်တွင် ဆိုဗီယက် ရူပဗေဒပညာရှင်ဟောင်း E·K·Zavois မှ ပထမဆုံး ရှာဖွေတွေ့ရှိခဲ့သည်။ ရူပဗေဒပညာရှင်များသည် ဤနည်းပညာကို အီလက်ထရွန်းနစ်ဖွဲ့စည်းပုံ၊ ပုံဆောင်ခဲဖွဲ့စည်းပုံ၊ dipole အခိုက်အတန့်နှင့် ရှုပ်ထွေးသောအက်တမ်အချို့၏ မော်လီကျူးဖွဲ့စည်းပုံကို လေ့လာရန် ပထမဆုံးအသုံးပြုခဲ့သည်။ အီလက်ထရွန် paramagnetic resonance တိုင်းတာမှုရလဒ်များအပေါ် အခြေခံ၍ ဓာတုဗေဒပညာရှင်များသည် ရှုပ်ထွေးသောအော်ဂဲနစ်ဒြပ်ပေါင်းများတွင် ဓာတုနှောင်ကြိုးများ နှင့် အီလက်ထရွန်သိပ်သည်းဆ ဖြန့်ဖြူးမှုများအပြင် တုံ့ပြန်မှုယန္တရားနှင့် ပတ်သက်သည့် ပြဿနာများစွာကို ရှင်းလင်းဖော်ပြခဲ့သည်။ အမေရိကန် B. Commoner et al. ၁၉၅၄ ခုနှစ်တွင် ဇီဝဗေဒနယ်ပယ်တွင် အီလက်ထရွန် ပါရာသံလိုက်ပဲ့တင်ရိုက်ခတ်မှုနည်းပညာကို ပထမဆုံးအကြိမ် မိတ်ဆက်ခဲ့သည်။ အပင်နှင့် တိရစ္ဆာန်ပစ္စည်းများတွင် ဖရီးရယ်ဒီကယ်များ ရှိနေသည်ကို လေ့လာတွေ့ရှိခဲ့သည်။ 1960 ခုနှစ်များကတည်းက တူရိယာများ စဉ်ဆက်မပြတ် တိုးတက်မှုနှင့် နည်းပညာ၏ စဉ်ဆက်မပြတ် ဆန်းသစ်တီထွင်မှုကြောင့် အီလက်ထရွန် ပါရာသံလိုက်ပဲ့တင်ရိုက်ခတ်မှုနည်းပညာကို ရူပဗေဒ၊ တစ်ပိုင်းလျှပ်ကူးပစ္စည်း၊ အော်ဂဲနစ်ဓာတုဗေဒ၊ ရှုပ်ထွေးသောဓာတုဗေဒ၊ ဓာတ်ရောင်ခြည်ဓာတုဗေဒ၊ ဓာတုအင်ဂျင်နီယာ၊ အဏ္ဏဝါဓာတုဗေဒ၊ ဓာတ်ကူပစ္စည်း၊ ဇီဝဗေဒ၊ နှင့် ဇီဝဗေဒ။ ဓာတုဗေဒ၊ ဆေးပညာ၊ သဘာဝပတ်ဝန်းကျင်သိပ္ပံနှင့် ဘူမိဗေဒလေ့လာရေးစသည့် နယ်ပယ်များစွာတွင် တွင်ကျယ်စွာ အသုံးပြုခဲ့သည်။